Aankomst Malawi

Lieve familie, vrienden en anderen die het leuk vinden om mijn blog te volgen:)

Allereerst een hartelijke groet vanuit Malawi! Inmiddels ben ik hier vier dagen en voelt het alsof ik hier al heel lang ben. Door alle belevenissen is het leven hier absoluut niet saai en is er elke dag wel iets wat mij verrast.

Wat betreft de reis naar Malawi. We zouden afgelopen vrijdag vliegen, maar we hoorden twintig minuten voor vertrek bij de gate dat ons vlucht was gecanceld vanwege teveel vertraging om de overstap te halen. Dat betekende dat we een nacht in een hotel konden vertoeven of weer naar huis konden. Gelukkig kon ik opgehaald worden en heb ik nog een nachtje in mijn eigen bedje kunnen slapen, wat wel prettig was aangezien ik sinds vorige week woensdag ziek was. Gelukkig goed genoeg om de volgende dag opnieuw een poging te doen om naar Malawi te vliegen. Onderweg naar het vliegveld kreeg ik een smsje dat mijn vlucht opnieuw was gecanceld. Minder fijn nieuws, maar gelukkig kon ik later op de avond toch nog een vliegtuig nemen naar Frankfurt om mijn overstap in Addis Abeba(Ethiopië) naar Blantyre(Malawi) met een tussenstop in Ndola(Zambia) te halen. Pff, drie keer overstappen en ruim 18 uur vliegen is best vermoeiend.. En midden in de nacht en ‘s ochtends als ontbijt warm eten in het vliegtuig is ook best bijzonder. Alle beetjes eten en slaap waren echter welkom;) Zondagmiddag om 15 uur was ik dan eindelijk in Malawi op het vliegveld. Het vliegveld was nog net zo klein en onpraktisch ingedeeld als vijf jaar geleden.. eigenlijk gewoon direct vertrouwt. Na alle tien de vingerafdrukken en wat stempels in mijn paspoort verder konden we(ik en Annerieke, mijn coschapgenootje in Malawi) eindelijk onze bagage ophalen, wat direct voor ons op karretjes werd gezet en waar ze natuurlijk direct geld voor wilden hebben. Met alle bagage liepen we naar buiten.. en daar stond Grace:) Bij Grace en Joshua(voorgangers van EBC & mijn Malawiaanse familie:)) heb ik vijf jaar geleden in Malawi in huis gewoond en hebben we diverse activiteiten vanuit de Evangelical Brethern Church(EBC) gedaan.  De komende weken hoop ik hen nog te bezoeken gedurende mijn vrije weekenden. Gelukkig stond ook onze driver klaar die ons naar het ziekenhuis ging brengen en onderweg met ons nog wat boodschappen, simkaarten en contant geld heeft gehaald.

En toen kwamen we aan bij het Mulanje Mission Hospital. Genietend van een prachtige zonsondergang stonden we voor ons huis. Lisanne, één van de tropenartsen hier, bracht ons de sleutels van ons eigen huis.. heerlijk ruim met een woonkamer, keuken, vier slaapkamers met elk een eigen badkamer (met koude douche..:P) en een heerlijke veranda en tuin vol met aapjes:) Malawi zou Malawi niet zijn als er altijd stroom was en zo bleek ook dat tijdens onze eerste avond we geen stroom zouden hebben en geen warm eten dus.. brood dan maar. Aangezien het om zes uur hier helemaal donker is, lagen we allebei dan ook al rond acht uur in bed(zoals bijna elke avond).

De volgende ochtend begon vroeg, want elke morgen is om kwart over zeven de overdracht in het ziekenhuis. De overdracht begint met gebed en vervolgens worden alle nieuwe patiënten doorgenomen in een soort van zacht en soms brabbelend Engels, wat een uitdaging is om te volgen. Gelukkig word ik er steeds beter in. Daarna worden nog andere zaken die belangrijk zijn besproken. Na de overdracht gaan we naar de afdelingen en gaan we langs alle opgenomen patiënten. Deze eerste twee weken zal ik op de ‘female ward’ lopen, waar alle niet-zwangere vrouwen opgenomen liggen. Meestal hebben we daarna lunchpauze van 12 tot 14 uur.. heerlijk met dit warme weer. Daarna doen we de dingen die nog geregeld moeten worden op zaal of voeren we operaties uit. Deze eerste week is nog vol van nieuwe indrukken.. Enorm leerzaam en interessant!

Maandagavond hadden we gelukkig wel stroom en konden we lekker eten koken.. helaas ben ik daarna ziek geworden en heb ik de hele nacht moeten overgeven. ’s Ochtends was ik niet in staat om naar het ziekenhuis te gaan en gelukkig kon Annerieke dat doorgeven en kwam Lisanne later even langs. Dankzij een injectie tegen misselijkheid hoefde ik gelukkig niet naar het ziekenhuis voor een infuus en kon ik maximaal ORS drinken.. Gelukkig knapte ik binnen een dag enorm snel op, wat echt een wonder is:)

Woensdagochtend kon ik dan ook weer aan de slag in het ziekenhuis. Erg fijn, want ik ben niet zo geduldig aangelegd(zoals de meeste mensen wel weten;)) en ik wil graag nieuwe dingen leren. Het was een rustige dag waar we behalve de visites nog twee nieuwe opnames hadden. Tot nu toe vind ik het vooral leerzaam om de kliniek te zien van bepaalde ziektebeelden. In Nederland leren we veel ziektes uit het boek, maar hier zie je pas hoe het eruit ziet met vaak in een veel ernstigere vorm, waardoor het veel beter te herkennen is. Naast veel Malawianen komen er ook veel mensen uit Mozambique naar het ziekenhuis, wat hier heel dichtbij ligt. Mensen daarvandaan zijn vaak heel erg ziek en halen het helaas ook niet altijd in het ziekenhuis. Later meer over alle medische verhalen..

Woensdag zijn we na onze dag in het ziekenhuis met de bicycle-taxi(achterop bij iemand op de fiets) naar een plaatsje verderop gegaan waar een grotere markt was.. Een fantastische ervaring en een beetje gevaarlijk in volle vaart de heuvel af, maar respect hoe snel ze er aan de andere kant weer opkwamen. Terwijl wij daar rustig rondliepen hadden we moeten zien aankomen dat er een donker wolk hing.. en terwijl de eerste spetters vielen, sprongen we op de fiets achterop terug naar Mulanje. Die paar druppels werd een stortbui en een kwartier later waren we twee verzopen katjes en hebben we heel hard gelachen omdat het eigenlijk best wel grappig was. En we waren superblij met vers fruit en groente. We hadden er natuurlijk niet aan gedacht dat met deze regen waarschijnlijk ook de stroom weer uit zou vallen.. dus geen warm eten. Gelukkig vulden de scrumbled eggs van tussen de middag goed. Diner met vlatoetjes, koekjes en fruit is ook best lekker:P

Al met al is geen enkele dag hetzelfde en vermaken we ons uitstekend hier. Het voelt alsof we hier al een maand zijn. Tegelijkertijd merk je nu wat echt belangrijk is en is internet soms niet eens zo erg nodig.. al vind ik het wel leuk iedereen weer te spreken;) Ik geniet van de tijd in de ochtend voordat ik naar het ziekenhuis ga.. jaja ik sta nu graag voor zes uur op:P Het is goed om bewust te worden van waar het in het leven om draait en wat echt belangrijk is. Ik merk in alles dat dit echt de juiste tijd en plaats is om te ontdekken.. te ontdekken wat de toekomst in petto heeft, maar ook gewoon mezelf beter leren kennen genietend van Gods nabijheid. De komende acht maanden is een avontuur wat ik samen met God aan mag gaan en elke dag ervaar ik opnieuw zijn vrede en nabijheid. En zoals Paulus in Filipenzen 1 zegt: Stay confident and always rejoice!

Blessings!

Alice